می دانی ؟
پایِ دلدادگی که می رسد
باید بگویی
هرچه بادا باد
و پایِ تمامِ خواستنت به ایستی
باید گوش و چشمت را ببندی
و تنها
- او -
دیدنی شود ..
باید آنقدر مردانه پایِ دوستت دارم گفتن هایت بی ایستی
که هیچکس نفهمد
پشتِ این همه یک دندگی
یک دختر است با تمام ظرافت هایِ زنانه اش ..
باید آنقدر عاشقانه چشم بدوزی
که هیچکس نفهمد
پشتِ این نگاهِ مهربان یک مرد است
با تمام سر سختی هایش
وقتی - ما – می شوید
کوه شوید
پشتِ هم
پا به پایِ هم ..
و نگذارید هر بی سر و پایی
خاطرِ خاطرخواهیتان را
در هم بریزد ..
.
حالا همه ی این ها را گفتم
تا رو به رویِ چشمانِ همه
بگویم
من پایِ دلدادگی ام ایستاده ام
پایِ آغوشِ نیامده ات
پایِ بغض ها و خستگی هایت
من پایِ
تو
ایستاده ام ..

تنها بودن سخت است
اين كه از هر طرف رانده شوي ديوانه كننده است
اين كه هيچ كس تو را نفهمد مر گ آور است
و من تنها مرده ي ديوانه اي هستم
كه آرزوي ديدن تو را مي كنم
آري تو
تو كه گوش مي كني و هيچ نمي گويي
و من سال هاست كه شب ها به اميد ديدن تو در رويا،
مي خوابم
و اما تو ...

پس كي به اين خواب هاي بي خوابي ام مي آيي
به شب هاي بيداري ام
و
به اشك هاي ناتمامم
نگو كه دوباره دلم شكست و به سويت آمدم
نگو كه وقتي خوشم شكرت نمي كنم
كه تو دروغگو نيستي!
مي دانم كه جزاي گناه از ياد بردن تو عشق است
و من
كه تنها مرده ي ديوانه ام
از تو هر دو را مي خواهم
هم عشق را
و هم تو را

آري من عشق تو را مي خواهم
عشق به تو!
منتظرم...
منتظر لبخند هاي هميشگي تو
منتظر مهرباني ات
و منتظر
ديدنت
مرا با خود ببر از اين بهشتي كه تو در آن نيستي
كه من سخت آشفته ام

آموختم

که خدا عشق است و عشق تنها خداســــــــــــــــت

آموختم

که وقتی نا امید میشوم خــــــــــــــــدا با تمام عظمتش،

عاشقانه انتظار میکشد تا دوباره به رحمتش امیدوار شوم

آموختم

اگــــر تا کنون به آنچــــــــــــــــــــه خواستم نرســـــــــــیدم،

خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدا برایم بهترش را در نظر گرفته

آموختم

که زندگی سخت است

ولی من از او سخت ترم…

دعامیکنم که هیچگاه چشمهای زیبای تورا

درانحصارقطره های اشک نبینم

دعامی کنم که لبانت رافقط درغنچه های لبخند ببینم

دعامیکنم دستانت که وسعت آسمان و پاکی دریا و بوی بهار را دارد همیشه ازحرارت عشق گرم باشد

برای شاپرک های باغچه خانه ات دعامیکنم

که بالهایشان هرگز محتاج مرهم نباشند

من برای خورشیدآسمان زندگیت دعامیکنم که هیچگاه غروب نکند ….

خسته ام از آرزوها، آرزوهاي شعاري

شوق پرواز مجازي، بالهاي استعاري

لحظه هاي كاغذي را، روز و شب تكرار كردن

خاطرات بايگاني، زندگيهاي اداري

آفتاب زرد و غمگين، پله هاي رو به پايين

سقفهاي سرد و سنگين، آسمانهاي اجاري

با نگاهي سرشكسته، چشمهاي پينه بسته

خسته از درهاي بسته، خسته از چشم انتظاري

صندلي هاي خميده، ميزهاي صف كشيده

خنده هاي لب پريده، گريه‌هاي اختياري

عصر جدول هاي خالي، پاركهاي اين حوالي

پرسه هاي بي خيالي، نيمكتهاي خماري

رونوشت روزها را، روي هم سنجاق كردم:

شنبه هاي بي پناهي، جمعه هاي بي قراري

عاقبت پرونده ام را، با غبار آرزوها

خاك خواهد بست روزي، باد خواهد برد باري

روي ميز خالي من، صفحه باز حوادث

در ستون تسليتها، نامي از من يادگاري

 

 

 

 

مهم نیست…
بﮕﺬﺍﺭ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﮕﻮﯾﺪ…
ﻣﻬﻢ ﺍﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ تﻮ ﺩﺭﺩﺍﻧﻪ ﯼ ﻣﻨﯽ ..
ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﻓﻘﻂ ﻭ ﻓﻘﻂ تﻮ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ!!..
ﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﻪ ﺍﺳﻤﺖ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﺳﻢ ﻣﻦ !..
ﻧﻪ ﺳﻘﻔﺖ ﻫﻢ ﺳﻘﻒ ﻣﻦ !…
و ﻧﻪ ﺩﺳﺘﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ…

چگونه علت تلاطم غم چشمانت را جویا شوم
تا بهانه ای نشود برای شکستن بغضت روی لحظه های نازک تنهاییت

و چگونه اجازه شکستن بغضت را میدهی
مادامیکه میدانی

الماسهای حاصل از شکستنش
دلتنگیهایم را زخمی تر میکند